Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2008

Είμαστε όλοι δεκαπεντάχρονοι

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΧΡΟΝΟΙ

Η εν ψυχρώ δολοφονία του δεκαπεντάχρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου είναι μόνο ένα από τα εκατοντάδες εγκλήματα της καθημερινής καταστολής. Από την μεταπολίτευση και μετά, πάνω από εκατό άνθρωποι έχουν δολοφονηθεί και εκατοντάδες, ίσως χιλιάδες ξυλοκοπηθεί, προπηλακισθεί, κυρίως κατά τη διάρκεια κοινωνικών αγώνων. Μόνο τα τελευταία 10 χρόνια, η κρατική καταστολή έχει αφήσει πίσω της 43 νεκρούς.

Από την άλλη:
Ο λαός μένει στο σπίτι του. Η μη ενεργή συμμετοχή της λαϊκής πλειοψηφίας στις εκδηλώσεις αγανάκτησης των νέων δεν είναι κάτι εντελώς καινούριο. Αποτελεί ιστορική ένδειξη της αποδόμησης των κοινωνικών δεσμών μετά την εισβολή του καπιταλιστικού ατομισμού. Η κοινωνία δύει μέσα στο βούρκο του ατομισμού και της κατανάλωσης.

Όμως:
Όσοι σκεφτόμαστε με το δικό μας κεφάλι έχουμε την ευθύνη να παραλάβουμε το έργο της έκφρασης της άρνησης απέναντι στη βία της καταστολής και την κρίση και να φέρουμε και εμείς το μήνυμα της αγανάκτησης με τρόπο αποφασιστικό και με συνείδηση του ρόλου μας.

Οι στιγμές που ζούμε είναι σπάνιες. Οφείλουμε να το αντιληφθούμε και να γνωρίζουμε ότι η θέση μας θα αποτελέσει ιστορικό δεδομένο.
Ό,τι συμβαίνει τώρα στέλνει μια μικρή γεύση από το μέλλον. Και το μέλλον δεν δικαιούμαστε να το παραδίδουμε σε κάποιους άλλους, γεμάτους συμφέροντα και ονόματα με κύρος. Το μέλλον οφείλουμε να το γράφουμε εμείς, σαν ελεύθεροι άνθρωποι, τα ζωντανά κύτταρα της κοινωνίας. Και οφείλουμε να το παραδίδουμε γεμάτο αξιοπρέπεια στα παιδιά μας: Αυτό ποτέ δε θα μας παραχωρηθεί. Είναι δυνατόν μόνο να κερδηθεί, με την διαρκή φυσική μας παρουσία στη συλλογικοποίηση των αρνήσεών μας, με αγώνες οπλισμένους με κοινωνική συνείδησή .

Συνείδηση απέναντι στη λήθη. Συνείδηση μέσα στην κοινωνία. Συνείδηση του εαυτού μας σαν κομμάτι αυτής της κοινωνίας. Συνείδηση των πράξεών μας σαν κομμάτι της ανθρώπινης [και όχι της καθεστωτικής] Ιστορίας.
Χωρίς αυτήν τη συνείδηση, χωρίς τις πράξεις που απορρέουν από αυτήν, το μέλλον δεν έχει καμία ελπίδα. Όχι μόνο για μας αλλά και για τους γονείς μας και για τα παιδιά μας.
Συνείδηση που δεν υποκύπτει στο κατηφορικό παραλήρημα των μέσων μαζικής ενημέρωσης: Την αλήθεια δεν την έμαθε ποτέ κανείς κάνοντας ζάπινγκ. Ως ενεργοί πολίτες, δεν οφείλουμε να παρακολουθούμε τις ειδήσεις, αλλά να τις φτιάχνουμε.

Να μην υποκύψουμε στην εντατικοποίηση του καταναλωτικού τρόπου ζωής.
Να μην υποκύψουμε στην ιδιώτευση που η εντατικοποίηση αυτή επιβάλλει.

Ο κάθε ένας από μας είναι πολύτιμος στο ‘δρόμο’. Γιατί στις μέρες μας, ο δρόμος είναι το μόνο καθαρό πεδίο σκέψης και δράσης. Γιατί στο δρόμο τα πράγματα είναι ακόμα ζεστά και ανήσυχα και απρόβλεπτα και μυρίζουν ένα διαφορετικό μέλλον από αυτό που μας ετοιμάζουν. Είναι η ώρα που θα πρέπει να μαζικοποιηθεί η κοινωνική άρνηση, με δράσεις, με πληροφόρηση, με αλληλεγγύη, με λόγο, με απόφαση και επιλογή.

Έχουμε μπροστά μας κάποια χρόνια διαρκούς κρίσης, οικονομικής και κοινωνικής. Η επιλογή είναι σαφής και διαχρονική: ή το σκοτάδι ενός πλανήτη χωρίς όνειρα και συνεπώς ζωή, ή μία οικολογική κοινωνία συνειδητών, ζωντανών, και με όνειρα που δυναμικά γίνονται πράξεις, ανθρώπων.
Ας γίνει ο λόγος μας δρόμος και ας τον βαδίσουμε γενναία.
  • ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ, ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΕΠΙΔΟΞΟΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ.
  • ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΘΟΥΝ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΚΑ ΟΙ ΗΘΙΚΟΙ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ ΤΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΤΟΥ Α. ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ.
  • ΝΑ ΑΦΟΠΛΙΣΤΕΙ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ – ΝΑ ΔΙΑΛΥΘΟΥΝ ΜΑΤ, ΟΠΚΕ ΚΑΙ ΟΙ ΕΙΔΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ.
  • ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΥ ΑΣΥΛΟΥ-ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΑΣΥΛΟΥ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ.
  • ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΣΗ ΕΥΘΥΝΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ, ΜΕ ΠΙΟ ΠΡΟΣΦΑΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ 123ου ΕΡΓΑΤΗ ΓΙΑ ΦΕΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΛΑΒΙΑ ΤΗΣ ΤΙΤΑΝ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.
  • ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ (ΝΟΜΟΣ ΠΛΑΙΣΙΟ, Κ.Ε.Σ., ΒΑΣΗ ΤΟΥ 10, ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ,ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΑ ΚΛΠ.).
  • ΚΑΜΙΑ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΤΙΚΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ 36/05 ΓΙΑ ΤΑ ΚΟΛΛΕΓΙΑ.
  • ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΒΑΘΜΙΔΕΣ ΧΩΡΙΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΟΥΣ ΦΡΑΓΜΟΥΣ.
  • ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΕΛΑΣΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ. ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙ – ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ ΣΙΟΥΦΑ- ΡΕΠΑ –ΠΕΤΡΑΛΙΑ. ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΛΥΣΕΩΝ.

Λευτεριά στους νάρκισσους του καναπέ και του ατομικισμού, απ’ όπου κι αν προέρχονται.
Μήπως και γίνει η νύχτα μέρα.

ΚΑΤΑΛΗΨΙΕΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΗΣ

4 σχόλια:

  1. Ανώνυμος19/12/08, 3:28 μ.μ.

    Στην κοινωνία του εμπορεύματος μια ρήξη από το Φιλί της νέας γενιάς


    Για να αποκτήσεις συνείδηση ενός ερωτικού φιλιού θα υποδεχτείς σάλιο από άλλον άνθρωπο που θα φτάσει στον εγκέφαλο και θα σου ανάψει το λαμπάκια. Αν όμως αποκομμένα από όλο το γεγονός και την διαδικασία εστιάσεις στο 'σάλιο από άλλο άνθρωπο' τότε προφανώς θα το καταγγείλεις αποτρέποντας ανάλογες πράξεις που μεταδίδουν μικρόβια. Κάπως έτσι θα μπορούσε εκτός από αμαρτία να είναι και ποινικό αδίκημα το ερωτικό φιλί.
    Έτσι και της νεολαίας μας (και όχι μόνο) της άναψαν τα λαμπάκια της αξιοπρέπειας και λαμπάδιασε το περιβόητο χριστουγεννιάτικο δέντρο του δήμου Αθηνών, δίνοντας σ όλο τον κόσμο και ιδίως στην Ευρώπη το έναυσμα για τις αγωνιστικές γιορτές 2008-2009 με την πιο ψηλή φωτιά στο κόσμο.
    Για άλλη μια φορά η νεολαία μπαίνει μπροστά σε μια εξέγερση και οργανώνει την αγριότητα της ανθρωπιάς, της αξιοπρέπειας. Γιατί περί ανθρωπιάς πρόκειται η μη αποδοχή της αφαίρεσης της ζωής με ή δίχως εκπυρσοκρότηση από το όργανο του κράτους.
    Το έγκλημα είναι διαρκές και πολύμορφο. Ο μπάτσος πράγματι πυροβόλησε στο ψαχνό, όμως χρόνια τώρα, οι κυβερνήτες με τους υπουργούς τους, τους βουλευτές και τους δημοσιογράφους τους, παρακινούν για κατάλυση του 'κράτους των Εξαρχείων' από το κράτος της αστυνομίας. Είναι αυτή και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις που όπλισαν την αστυνομία, δημιούργησαν νέα σώματα καταστολής, άφησαν ατιμώρητους βασανιστές και δολοφόνους μπάτσους.
    Είναι επίσης το νέο μοντέλο της αστυνομίας που μας το φόρεσε ο Χρυσοχοϊδης το ΠΑΣΟΚ και χωράει πολλή καταστολή και έλεγχο αφού άλλαξε το δόγμα από 'αστυνόμευση ανάλογα με την εγκληματικότητα' σε 'αστυνόμευση ανάλογα με τον πληθυσμό'. Αυτό σημαίνει ότι κεφάλαιο και κράτος βλέπουν τον άνθρωπο δυνητικά ως εγκληματία, παραβατικό, ανυπάκουο, ταραξία.
    Θέλω να πω ότι εκτός από την ιδεολογική καφρίλα του μπάτσου που πυροβόλησε έχουμε και μια συγχορδία που ευνοεί το έγκλημα και ας το καταγγέλλει ως πράξη.
    Το κράτος εδώ και χρόνια οργανώνει την χειραγώγησή μας, υπέταξε την δικαιοσύνη στον τρομονόμο δίνοντας την δυνατότητα για διεύρυνση της καταστολής και ποινικοποίησης του κόσμου, όμως, η τρομοκρατία δεν μπορεί να εδραιωθεί αν στους χώρους εργασίας υπάρχει ελευθερία οργάνωσης, γι’ αυτό και εκτός από αντεργατικούς νόμους και παράνομες απεργίες έχουμε τρομοκρατία από την εργοδοσία, εκδίωξη συνδικαλιστών, απελευθέρωση των απολύσεων. Έχουμε δηλαδή συνεργασία του κράτους με το κεφάλαιο για τον πλήρη έλεγχο και χειραγώγηση της κοινωνίας.
    Μια κοινωνία όμως που είναι απρόβλεπτη και εκεί που τη θεωρείς δεδομένη και καλουπωμένη, κάτι γίνεται και μεταμορφώνεται. Έτσι και σήμερα μια δολοφονία -όχι όπως τις άλλες- είναι αρκετή για να γίνει η οργή το σάλιο στα στόματα που ξεφωνίζουν' μπάτσοι-γουρούνια δολοφόνοι'.
    Το όργανο του κράτους δε δέχτηκε την αυθάδεια της εφηβείας, το θράσος της πιτσιρικάδας να πίνει αμέριμνα καφέ στα Εξάρχεια που αμφισβητούν την αστυνομική κυριαρχία. Αυτή την αυθάδεια και αμφισβήτηση δεν αντέχει η εξουσία και γι’ αυτό ακόμα και τώρα απειλεί και τρομοκρατεί .
    Η πισιρικάδα όμως βρέθηκε απέναντι από την αστυνομία -κράτος σ όλη τη χώρα όπου έχει λύκεια και γυμνάσια. Ριζοσπαστικοποιήθηκε δίχως να το ξέρει, το έκανε καθώς βγήκε στο δρόμο και πέταξε συνθήματα, νερά, νεράντζια, πέτρες, ξύλα, ό,τι μπορούσε.
    Αναμίχτηκε με τον υπόλοιπο κόσμο μέσα στην μάζα που καθώς μεγαλώνει ώρα την ώρα, μέρα την μέρα, περιοχή την περιοχή επηρεάζει και δίνει νόημα στην νεολαία, αψηφώντας γονείς, σχολείο, την κρατική τρομοκρατία, τα μμε, τους παρακρατικούς.
    Δε μάσησε, αυθόρμητα βγήκε στους δρόμους, επικοινώνησε με τον τρόπο της, συντονίστηκε και πήγε στα αστυνομικά τμήματα` δεν έμεινε όμως εκεί, πήγε και συνέβαλε στη δημιουργία μιας σημαντικής μάζας που άρχισε να δημιουργείται από τα υγιή αντανακλαστικά των ανθρώπων της πόλης, το φοιτηταριάτο, την γενιά των 500-700 ευρώ και τις πολιτικές οργανώσεις της αριστεράς, των αντιεξουσιαστών και αναρχικών.
    Αυτή η μαζικότητα όμως ξεπέρασε τα δεδομένα κάθε προηγούμενου αυθόρμητου ξεσπάσματος. Οι επιθέσεις στα αστυνομικά τμήματα, οι συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής, η καταστροφή των λαομίσητων τραπεζών, των κυβερνητικών κτηρίων και εμπορικών καταστημάτων (έλκουν τα άτιμα), ξεπερνάνε κάθε υφιστάμενο θεσμό, όχι μόνο κρατικό αλλά και κοινωνικό.
    Οι κρατικοί θεσμοί αμφισβητήθηκαν όχι στα λόγια και με την αστική ευπρέπεια, αλλά όπως αρμόζει την στιγμή της οργής, ενώ οι κοινωνικοί και πολιτικοί θεσμοί της αντίστασης συγχωνεύτηκαν και με την στάση τους από θέση αρχής ή θέση αμηχανίας από την δίκαιη οργή, γίνανε μέρος των γεγονότων.
    Καμιά ουδετερότητα δεν υπάρχει αυτές τις στιγμές και αυτό που ενοχλεί τους μικροαστούς νοικοκυραίους, είναι η συνείδηση.
    Η συγκρότηση της μάζας-κατάστασης έφερε μια ανάταση ψυχής, σηκωθήκαμε όρθιοι και βάλαμε τα κορμιά μας, που κυκλοφορεί αίμα ανάκατο με αξιοπρέπεια, σε δράση.
    Συνειδητά ή ασυνείδητα, οι πράξεις των χιλιάδων ανθρώπων δημιούργησαν μια εξεγερτική μάζα που στράφηκε ενάντια στη κοινωνία του εμπορεύματος και της 'τάξης και ασφάλειας' και αψηφώντας τους στολισμένους δρόμους που περίμεναν καταναλωτές, γέμισαν τα καταστήματα με πέτρες, αφού τα ευρώ δεν υπάρχουν.
    Η εικόνα της φωτιάς θύμισε στην εξουσία ότι ο κόσμος αν το αποφασίσει μπορεί να τους αμφισβητήσει έμπρακτα. Είναι ένα σύμβολο που χρησιμοποιεί ο κόσμος εδώ και αιώνες σ όλο τον πλανήτη, όταν θέλει να δείξει ότι έχει την δύναμη να καταστρέψει, ότι η διαφωνία έχει την ανάλογη αγριότητα με αυτήν, της κυριαρχίας.
    Οι λόγοι της εξέγερσης είναι ο κόσμος που εξεγέρθηκε, οι νεολαίοι με τα αδιέξοδά τους στην εκπαίδευση, στο παιχνίδι, στην καθημερινότητα, είναι οι νέοι άνθρωποι που δουλεύουν με 500 και 700 ευρώ, χωρίς ασφάλεια, δίχως σωματείο μέσα στην φτώχεια. Είναι οι άνεργοι, οι μετανάστες και χιλιάδες άνθρωποι γιατί μπούχτισαν από την κρατική αλαζονεία, το πλιάτσικο του δημόσιου πλούτου, τον ασύμμετρο πλουτισμό, την βια και τα εγκλήματα της αστυνομίας.
    . Ο θάνατος του εμποράκου οφείλεται στην χρόνια οικονομική πολιτική των κυβερνήσεων που υπερασπίζονται το εμπόρευμα περισσότερο από τον άνθρωπο και όχι από τους νέους ανθρώπους με ή χωρίς κουκούλα που τα σπάει στην οργή του πάνω.
    Όσο ο πλούτος μαζεύεται σε λιγότερους, τόσο η δημοκρατία χάνεται, απομακρύνεται από την κοινωνία και γίνονται οι θεσμοί βαρίδια δίχως νόημα, ξένοι
    Αυτή η μάζα κόσμου με την πλούσια κοινωνική εμπειρία από την δύσκολη καθημερινότητα οφείλει να κουβεντιάσει, να οργανώσει την δημοκρατία της ανταγωνιστικά στην αστική -αντιπροσωπευτική δημοκρατία, να δημιουργήσει τους δικούς της θεσμούς. Να ξεπεράσει τους τρόπους οργάνωσης που χρόνια λειτουργούσε, ώστε να χωράει όλη αυτήν την διαφορετικότητα σε μια κοινή στρατηγική για την ζωή. Ένα νέο κοινωνικό κίνημα, ατιιεραρχικό, αμεσοδημοκρατικό, ενάντια σ' αυτό που έχει όνομα και το λένε καπιταλισμό.
    Να εμπνεύσουμε όχι μόνο τις επόμενες γενιές, αλλά και όλο τον κόσμο. Να μαγευτούμε με ωραίες ανθρώπινες ιδέες.

    Καρανίκας Νίκος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. καλησπερα παιδια
    ισως ειναι λιγο ασχετος ο χωρος εδω
    παρ ολα αυτα θα ηθελα να σας ενημερωσω για ενα καλεσμα που ακνουμε για πορεια τριτη30/12 ωρα 7 το απογευμα στονπεζοδρομο καλαμαριας για πορεια
    απο την πρωτοβουλια κατοικων καλαμαριας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. kalispera samurai,
    o xoros den einai katholou asxetos,
    euxaristoume gia tin enimerosi..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΤΟ ΒΛΟΓ ΜΑς
    ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ

    http://protovouliakalamarias.blogspot.com/

    ΑπάντησηΔιαγραφή