ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 2

ΔΕ 05.01.09 21:00
12:08 East of Bucharest [Ήταν ή δεν ήταν;], Corneliu Porumboiu, Ρουμανία, 2006.
Ήταν ή δεν ήταν επανάσταση τα γεγονότα του ‘89 στη Ρουμανία; Της Ελλάδας το ’73; Εξέγερση το 2008; Ποιος το κρίνει; (αγγλικοί υπότιτλοι)


ΠΕ 08.01.09 20:00
Κιέριον, Δήμος Θέος, Ελλάδα, 1968.
Το διαχρονικό νουάρ με τον πάντα επίκαιρο πολιτικό λόγο.
Εκατό ώρες του Μάη, Δήμος Θέος, Φώτος Λαμπρινός, Ελλάδα, 1963.
H εν θερμώ καταγραφή των γεγονότων του 1963 και ένας πρόδρομος του ελληνικού πολιτικού κινηματογράφου.

ΣΑ 10.01.09, 19:00, ΣΥΖΗΤΗΣΗ.
O Ζιλ Ντελέζ, ο Φέλιξ Γκουατταρί και oι επιθυμητικές μηχανές. Το έδαφος, ο χρόνος, η πολιτική και το γίγνεσθαι. [βασική εισήγηση: Ιουλία Μέρμηγκα]


ΚΥ 11.01.09, 20:00
Η Ώρα των Καμινιών [μέρος πρώτο: Νεοαποικιοκρατία και Βία], Fernando E. Solanas, Octavio Getino, Αργεντινή, 1968.
Σημειώσεις και μαρτυρίες γύρω από τη νεοαποικιοκρατία, τη βία και την ελευθερία.
(αγγλικοί υπότιτλοι)

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ
Ο,ΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΕΠΙΛΟΓΗ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ,
ΤΗΝ ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ, ΤΗΝ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ,
ΤΟΝ ΑΤΟΜΙΣΜΟ, ΤΗΝ ΙΕΡΑΡΧΙΑ।

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΗΣ
Ικονίου 1, Κίτρινο κτίριο, (Λεωφορείο 34, στάση Καπνομάγαζο.)

" Η φιλοσοφία παραμένει δεμένη με ένα επαναστατικό γίγνεσθαι, το οποίο δεν πρέπει να συγχέεται με την ιστορία των επαναστάσεων". (Ζ. Ντελέζ)

Είμαστε όλοι δεκαπεντάχρονοι

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΧΡΟΝΟΙ

Η εν ψυχρώ δολοφονία του δεκαπεντάχρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου είναι μόνο ένα από τα εκατοντάδες εγκλήματα της καθημερινής καταστολής. Από την μεταπολίτευση και μετά, πάνω από εκατό άνθρωποι έχουν δολοφονηθεί και εκατοντάδες, ίσως χιλιάδες ξυλοκοπηθεί, προπηλακισθεί, κυρίως κατά τη διάρκεια κοινωνικών αγώνων. Μόνο τα τελευταία 10 χρόνια, η κρατική καταστολή έχει αφήσει πίσω της 43 νεκρούς.

Από την άλλη:
Ο λαός μένει στο σπίτι του. Η μη ενεργή συμμετοχή της λαϊκής πλειοψηφίας στις εκδηλώσεις αγανάκτησης των νέων δεν είναι κάτι εντελώς καινούριο. Αποτελεί ιστορική ένδειξη της αποδόμησης των κοινωνικών δεσμών μετά την εισβολή του καπιταλιστικού ατομισμού. Η κοινωνία δύει μέσα στο βούρκο του ατομισμού και της κατανάλωσης.

Όμως:
Όσοι σκεφτόμαστε με το δικό μας κεφάλι έχουμε την ευθύνη να παραλάβουμε το έργο της έκφρασης της άρνησης απέναντι στη βία της καταστολής και την κρίση και να φέρουμε και εμείς το μήνυμα της αγανάκτησης με τρόπο αποφασιστικό και με συνείδηση του ρόλου μας.

Οι στιγμές που ζούμε είναι σπάνιες. Οφείλουμε να το αντιληφθούμε και να γνωρίζουμε ότι η θέση μας θα αποτελέσει ιστορικό δεδομένο.
Ό,τι συμβαίνει τώρα στέλνει μια μικρή γεύση από το μέλλον. Και το μέλλον δεν δικαιούμαστε να το παραδίδουμε σε κάποιους άλλους, γεμάτους συμφέροντα και ονόματα με κύρος. Το μέλλον οφείλουμε να το γράφουμε εμείς, σαν ελεύθεροι άνθρωποι, τα ζωντανά κύτταρα της κοινωνίας. Και οφείλουμε να το παραδίδουμε γεμάτο αξιοπρέπεια στα παιδιά μας: Αυτό ποτέ δε θα μας παραχωρηθεί. Είναι δυνατόν μόνο να κερδηθεί, με την διαρκή φυσική μας παρουσία στη συλλογικοποίηση των αρνήσεών μας, με αγώνες οπλισμένους με κοινωνική συνείδησή .

Συνείδηση απέναντι στη λήθη. Συνείδηση μέσα στην κοινωνία. Συνείδηση του εαυτού μας σαν κομμάτι αυτής της κοινωνίας. Συνείδηση των πράξεών μας σαν κομμάτι της ανθρώπινης [και όχι της καθεστωτικής] Ιστορίας.
Χωρίς αυτήν τη συνείδηση, χωρίς τις πράξεις που απορρέουν από αυτήν, το μέλλον δεν έχει καμία ελπίδα. Όχι μόνο για μας αλλά και για τους γονείς μας και για τα παιδιά μας.
Συνείδηση που δεν υποκύπτει στο κατηφορικό παραλήρημα των μέσων μαζικής ενημέρωσης: Την αλήθεια δεν την έμαθε ποτέ κανείς κάνοντας ζάπινγκ. Ως ενεργοί πολίτες, δεν οφείλουμε να παρακολουθούμε τις ειδήσεις, αλλά να τις φτιάχνουμε.

Να μην υποκύψουμε στην εντατικοποίηση του καταναλωτικού τρόπου ζωής.
Να μην υποκύψουμε στην ιδιώτευση που η εντατικοποίηση αυτή επιβάλλει.

Ο κάθε ένας από μας είναι πολύτιμος στο ‘δρόμο’. Γιατί στις μέρες μας, ο δρόμος είναι το μόνο καθαρό πεδίο σκέψης και δράσης. Γιατί στο δρόμο τα πράγματα είναι ακόμα ζεστά και ανήσυχα και απρόβλεπτα και μυρίζουν ένα διαφορετικό μέλλον από αυτό που μας ετοιμάζουν. Είναι η ώρα που θα πρέπει να μαζικοποιηθεί η κοινωνική άρνηση, με δράσεις, με πληροφόρηση, με αλληλεγγύη, με λόγο, με απόφαση και επιλογή.

Έχουμε μπροστά μας κάποια χρόνια διαρκούς κρίσης, οικονομικής και κοινωνικής. Η επιλογή είναι σαφής και διαχρονική: ή το σκοτάδι ενός πλανήτη χωρίς όνειρα και συνεπώς ζωή, ή μία οικολογική κοινωνία συνειδητών, ζωντανών, και με όνειρα που δυναμικά γίνονται πράξεις, ανθρώπων.
Ας γίνει ο λόγος μας δρόμος και ας τον βαδίσουμε γενναία.

• ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ, ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΕΠΙΔΟΞΟΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ.
• ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΘΟΥΝ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΚΑ ΟΙ ΗΘΙΚΟΙ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ ΤΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΤΟΥ Α. ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ.
• ΝΑ ΑΦΟΠΛΙΣΤΕΙ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ – ΝΑ ΔΙΑΛΥΘΟΥΝ ΜΑΤ, ΟΠΚΕ ΚΑΙ ΟΙ ΕΙΔΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ.
• ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΥ ΑΣΥΛΟΥ-ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΑΣΥΛΟΥ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ.
• ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΣΗ ΕΥΘΥΝΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ, ΜΕ ΠΙΟ ΠΡΟΣΦΑΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ 123ου ΕΡΓΑΤΗ ΓΙΑ ΦΕΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΛΑΒΙΑ ΤΗΣ ΤΙΤΑΝ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.
• ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ (ΝΟΜΟΣ ΠΛΑΙΣΙΟ, Κ.Ε.Σ., ΒΑΣΗ ΤΟΥ 10, ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ,ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΑ ΚΛΠ.).
• ΚΑΜΙΑ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΤΙΚΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ 36/05 ΓΙΑ ΤΑ ΚΟΛΛΕΓΙΑ.
• ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΒΑΘΜΙΔΕΣ ΧΩΡΙΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΟΥΣ ΦΡΑΓΜΟΥΣ.
• ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΕΛΑΣΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ. ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙ – ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ ΣΙΟΥΦΑ- ΡΕΠΑ –ΠΕΤΡΑΛΙΑ. ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΛΥΣΕΩΝ.
  

Λευτεριά στους νάρκισσους του καναπέ και του ατομικισμού, απ’ όπου κι αν προέρχονται.

Μήπως και γίνει η νύχτα μέρα.

ΚΑΤΑΛΗΨΙΕΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΗΣ

Συζητήσεις (η αφίσα)

Συζητήσεις – Εικόνα, Μίντια και Κοινωνία

ΤΡΟΠΟΙ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
της δολοφονίας και της κοινωνικής εξέγερσης
ΗΘΙΚΑ – ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ

Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 17:00
ΜΕΡΟΣ Α’ ΠΡΑΞΗ
[Βασική εισήγηση: Απόστολος Καρακάσης]

Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 17:00
ΜΕΡΟΣ Β’ ΘΕΩΡΙΑ
[Βασική εισήγηση: Χριστίνα Αδάμου]

Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 17:00
ΜΕΡΟΣ Γ’ ΙΣΤΟΡΙΑ-ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ
[Βασική εισήγηση: Τάκης Μπαστέας]


Η αποτύπωση της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου και της κοινωνικής εξέγερσης που την ακολούθησε εγείρουν σοβαρά ιδεολογικούς και ηθικούς προβληματισμούς. Πώς αποδίδεται στα κοινά η δολοφονία ενός δεκαπεντάχρονου παιδιού, ένα γεγονός που καταλύει κάθε ανθρώπινη λογική; Έχει δικαίωμα / πρέπει μία/ένας δημιουργός να διαχειρισθεί τα συναισθήματα των θεατών μέσω του ήχου και της εικόνας;
Αν η ιδεολογία υπάρχει σε κάθε οπτικοακουστικό κείμενο, πώς τη διαχειριζόμαστε όταν κινηματογραφούμε είτε ως παρατηρητές ή και ως συμμετέχουσες / συμμετέχοντες σε μια κοινωνική εξέγερση; Πώς μετατρέπουμε τα αντικείμενα του βλέμματος σε κοινωνικά υποκείμενα;
Κάθε κοινωνική εξέγερση έχει ένα όραμα για τον κόσμο. Κάθε δημιουργία έχει στόχο να αποκαλύψει μια όψη του κόσμου. Οι συζητήσεις για την ηθική και την ιδεολογία δεν ακολουθούν, αλλά γεννούν την πράξη.


Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΕΞΕΓΕΙΡΕΤΑΙ (;)
Το παράδειγμα του Μάη του 68

Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 16:00
[Βασική εισήγηση: Αθηνά Καρτάλου]

Κάμερα είναι μόνο η τηλεόραση; Μπορεί η κάμερα να θυμηθεί ότι ξεκίνησε από το σινεμά, ότι έφερε επαναστάσεις και περπάτησε μαζί της; Ας θυμηθούμε μαζί πως είναι όταν η κάμερα παύει να είναι απλώς ένα «στυλό» που καταγράφει την πραγματικότητα και γίνεται «όπλο» που ανοίγει το δρόμο για το καινούριο.

Κατάληψη Κιν/φου Σταυρούπολης
Ικονίου 1, Κίτρινο Κτίριο (Λεωφ. 34 στάση Καπνομάγαζο)

ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΠΡΟΣ ΣΥΜΦΟΙΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

ΑΦΗΣΤΕ ΤΗΝ TV KAI ΕΛΑΤΕ ΣΤΗ ΣΧΟΛΗ!

Η 6η Δεκεμβρίου είναι μια μέρα που αναμφίβολα θα μείνει στην Ιστορία. Ήταν η ημέρα που με αφορμή την εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από το σερίφη ειδικό φρουρό στα Εξάρχεια ένα πρωτοφανές, στη μεταπολιτευτική ιστορία της Ελλάδας, κύμα λαϊκής οργής και αγανάκτησης ξέσπασε απέναντι στους πάσης φύσεως φορείς εξουσίας και καταπίεσης, υπό τη μορφή αυθόρμητων διαδηλώσεων διαμαρτυρίας, σφοδρών συγκρούσεων με τις δυνάμεις καταστολής, απεργιών και καταλήψεων σε πανεπιστήμια και σχολεία ανά την επικράτεια.
Μια εβδομάδα μετά τον άδικο χαμό του Αλέξανδρου, με τη μιντιακή υστερία γύρω από το συμβάν και τα επεισόδια που ακολούθησαν να έχει κοπάσει, η αντίδραση της κοινωνίας στο τραγικό συμβάν τείνει να πάρει διαστάσεις μαζικού κινήματος ανατροπής του παρωχημένου και αποτυχημένου (όπως αποδεικνύεται) συστήματος. Η ανταπόκριση των φοιτητών του τμήματος στις εξελίξεις και τις ανάγκες που αίφνης προέκυψαν ήταν άμεση και δυναμική: με απόφαση της γενικής συνέλευσης του Συλλόγου Φοιτητών, οι φοιτητές του Τμήματος Κινηματογράφου προέβησαν στην κατάληψη του τμήματος μέχρι τις 26 Δεκεμβρίου. Ο σκοπός της κατάληψης του τμήματος είναι διπλός, αφενός είναι η διάδοση του επαναστατικού πνεύματος των ημερών στην περιοχή της Σταυρούπολης και της ευρύτερης περιοχής της δυτικής Θεσσαλονίκης, σε επικοινωνία και ανοιχτό διάλογο με την τοπική κοινωνία και αφετέρου η μετατροπή του χώρου του τμήματός μας σε ένα ζωντανό πυρήνα λόγου και σκέψης, ένα κύτταρο πνευματικής αντίστασης στην κουλτούρα της αποχαύνωσης που έντεχνα εγκαθιδρύεται στις ανθρώπινες συνειδήσεις μέσα από τον τηλεοπτικό δέκτη, αποτινάσσοντας παράλληλα από το χώρο της σχολής (και από τις ψυχές μας) τη μιζέρια και την απαξίωση που η διοικητική ανικανότητα των ιθυνόντων και η κρατική αμεριμνησία μας είχαν επιβάλλει…
Η Κατάληψη Κινηματογράφου Σταυρούπολης πλαισιώνεται από διάφορες δράσεις και δραστηριότητες που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο συνδέονται με τα γεγονότα των ημερών, όπως οι προβολές κινηματογραφικών ταινιών, οργάνωση και διεξαγωγή σεμιναρίων, στρογγυλές συζητήσεις (round tables) κοινωνικού περιεχομένου και προβληματισμού, σεμινάρια αυτομόρφωσης, παραγωγή οπτικοακουστικού υλικού αντιπληροφόρησης που θα αναδεικνύει την πραγματική ουσία και περιεχόμενο των κινητοποιήσεων, ενάντια στην πλύση εγκεφάλου της τηλεοπτικής προπαγάνδας. Ως εν δυνάμει καλλιτέχνες και ελεύθεροι άνθρωποι, αισθανόμαστε την ανάγκη να τοποθετηθούμε απέναντι στα όσα συμβαίνουν γύρω μας και να συμμετέχουμε απροκατάληπτα και μακριά από ατομικιστικές υστεροβουλίες στην όποια απόπειρα αλλαγής και βελτίωσης της ζωής μας. Οφείλουμε να διεκδικήσουμε όσα έχει στερηθεί η γενιά μας, μα πάνω απ’ όλα όσα θα στερηθεί η γενιά των παιδιών μας, ώστε να μην χρειαστεί ξανά ένα αθώο νέο παιδί να χάσει τόσο βίαια και άδικα τη ζωή του από ένα σύστημα που εμείς θα του προετοιμάσουμε και θα του κληροδοτήσουμε.
Καλούμε όλους τους φοιτητές του Τμήματος Κινηματογράφου αλλά και όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους να έρθουν στη σχολή και να συμμετέχουν σε αυτήν την απόπειρα, με την ηθική τους υποστήριξη αλλά και με την ενεργή συμμετοχή τους στη διαμόρφωση και τη διεκπεραίωση των δράσεων της κατάληψης. Για να αλλάξουμε τον κόσμο μας. Για να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι.

Η αφίσα των προβολών

ΚΑΠΟΥ ΕΚΕΙ, ΚΑΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ...

CINEκαπναποθήκη

Η Κατάληψη Κινηματογράφου Σταυρούπολης σας προσκαλεί στο 7ήμερο λαικών ταινιών - ανοιχτών συζητήσεων στο κτίριο της Καλών Τεχνών στη Σταυρούπολη.

Ικονίου 1, Κίτρινο κτίριο, 3ος όροφος (Λεωφορείο 34, στάση καπνομάγαζο)

Το πρόγραμμα των προβολών έχει ως εξής:

Τετάρτη 17/12 στις 20.30
"Το αγρίμι" (Γαλλία, 1970)
Σκην. Francois Truffaut
με τους Jean-Pierre Cargo και Francois Truffaut


Πέμπτη 18/12 στις 20.30
"Ούτε ένας λιγότερος" (Κίνα, 1999)
Σκην. Zhang Yimou


Παρασκαυή 19/12 στις 20.30
"Το πείραμα" (Γερμανία 2001)
Σκην. Oliver Hirschbiege


Σάββατο 20/12 στις 20.30
"Στην παγίδα του νόμου" (ΗΠΑ 1986)
Σκην. Jim Jarmusch
με τους Roberto Begnini και Tom Waits


Κυριακή 21/12 στις 20.30
"Το χρονικό ενός καλοκαιριού" (Γαλλία, 1961)
Σκην. Jean Rouch και Edgar Morin


Δευτέρα 22/12 στις 20.30
"Ο κλέψας του κλέψαντος" (Ιταλία, 1958)
Σκην. Mario Monicelli
με τους Marcello Mastroianni, Vittorio Gassman και την Claudia Cardinalle


Τρίτη 23/12 στις 20.30
"Θανάση πάρε τ' όπλο σου" (Ελλάδα, 1972)
Σκην. Ντίνος Κατσουρίδης
με τον Θανάση Βέγγο


Μετά τις προβολές θα ακολουθήσουν σχετικές συζητήσεις και μεταμεσονύκτιες προβολές για όσους το επιθυμούν. Θα χαρούμε πολύ να σας έχουμε κοντά μας.

H επίσημη ανακοίνωση του Φοιτητικού Συλλόγου του Τμήματος Κινηματογράφου

Ο Φοιτητικός Σύλλογος του Τμήματος Κινηματογράφου αποφάσισε με γενική συνέλευση την Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου την συνέχιση της κατάληψης στο κτίριο της Σταυρούπολης έως τις 26 Δεκεμβρίου.

Η απόφαση αυτή εκφράζει την αντίδραση μας στην νομιμοποιημένη κρατική τρομοκρατία των τρομονόμων, της ζαρντινιέρας, των μπαλκονιών και των πράσινων παπουτσιών.

Συγκεκριμένα, καταδικάζουμε απερίφραστα την εν ψυχρώ δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό και ζητάμε την άμεση απόδοση πολιτικών ευθυνών. Η εν λόγω δολοφονία έρχεται να προστεθεί σε ένα ήδη βεβαρυμμένο ιστορικό κατασταλτικής βίας και δεν αποτελεί παρά μέρος του γενικότερου πολιτικού προβλήματος στην χώρα μας. Καταδικάζουμε τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης από την δικτατορία των Μ.Μ.Ε. , που συστηματικά παραποιεί τα γεγονότα, αποτελώντας μέσο της κρατικής προπαγάνδας. Επιπλέον, η κρίση στην οικονομία και την παιδεία, η οποία πλήττει άμεσα και το τμήμα μας, αποδεικνύει όχι μόνο την ανικανότητα τής υπάρχουσας κυβέρνησης, αλλά και το γεγονός ότι το υπάρχον σύστημα έχει περιέλθει σε αδιέξοδο.

Οι φοιτητές του τμήματος κινηματογράφου εκφράζουν την αμέριστη συμπαράσταση και αλληλεγγύη τους στον αγώνα του λαϊκού κινήματος για αλλαγή.

Ο Φ.Σ του Τμήματος Κινηματογράφου απαιτεί:

• Την άμεση διάλυση όλων των δυνάμεων καταστολής,

• την απελευθέρωση και αθώωση όλων των συλληφθέντων στις κινητοποιήσεις των τελευταίων ημερών,

• την απόδοση ευθυνών για τα εργατικά ατυχήματα, με πιο πρόσφατο παράδειγμα τον θάνατο του 123ου εργάτη για φέτος στην εργολαβία της ΤΙΤΑΝ στη Θεσσαλονίκης,

• την αύξηση των δαπανών για την παιδεία και τη κοινωνία μέσα από τον κρατικό προϋπολογισμό και ταυτόχρονα την ελαχιστοποίηση των δαπανών για εξοπλισμούς σωμάτων ασφαλείας,

• την απόσυρση του νόμου πλαισίου για τα πανεπιστήμια και την μη τροποποίηση του άρθρου 16 του συντάγματος.